van Kinpun naar HPa-An
Blijf op de hoogte en volg Anke
29 Februari 2016 | Myanmar, Hpa-an
We zitten naast een jongen in de pick-up, hij wil weten uit welk land we komen en waar we heen gaan, wij gaan naar HPa-An. Hij verteld dat hij daar woont en daar ook naar toe gaat. Dat vinden wij wel handig want we kunnen er niks van verstaan en weten niet precies waar we er uit moeten. Onze tassen moeten boven op het dak van de pick-up en wij moeten in de laadbak. Gelukkig zitten we er nu maar met 15 personen in. Na 40 minuten zijn we bij de bus, tassen van het dak en wachten op de bus, de bus is er al snel, nu moeten onze tassen onder in de bus, de kippen zitten ook onderin de bus, ze lopen los. De bus zit heel vol en we moeten staan, maar de busjongen zegt tegen een paar jongens dat ze moeten gaan staan zodat wij kunnen zitten. Er worden minikrukjes uitgedeeld zodat de mensen die staan in het gangpad kunnen gaan zitten. De jongen uit de pick-up zit naast ons en verteld ons van alles over Myanmar, de omgeving en HPa-An. Na 2,5uur moet hij er uit en zegt dat wij nog ongeveer 5 minuten moeten rijden en er dan uit moeten. Na 5 minuten stopt de bus en willen we er uit, de chauffeur en de busjongen zeggen dat we moeten blijven zitten, ze letten goed op ons, we zijn de enige toeristen in de bus. Na 10 minuten moeten we er uit. Als we uitstappen komt er een man naar ons toe die vraagt waar we heen moeten, we zeggen dat we dat nog niet weten, hij vraagt of we een goedkope overnachting ($15) of een dure ($35) zoeken, we zoeken een goedkope, hij verteld dat we een klein stukje door moeten lopen en daar zit soe brother guesthouse, hier gaan we naar binnen. In Myanmar bekijk je eerst alle kamers voordat je beslist of je een kamer neemt. De meneer van de receptie vraagt of we gereserveerd hebben, nee hebben we niet. Hij heeft alleen de dure kamers met airco en privé badkamer nog vrij, we gaan even kijken en vinden de kamer prima. We blijven hier 3 dagen en betalen $18 per nacht, een koopje! Het is nog maar 14u en hebben niks op de planning staan, behalve dat we aan lokaal geld moeten zien te komen want dat is bijna op. Er zijn hier geen pinapparaten dus gaan we naar de bank, hier kunnen ze geen dollars wisselen omdat ze geen wisselgeld hebben, het wordt nu best spannend, gelukkig heeft bank nummer 2 wel wisselgeld en kunnen we weer vooruit. We gaan even een hapje eten, noodles met gehakt, lever, tofu een kwartelei, lekker pittig. Alles smaakt hier pittig en dat is heerlijk met dit weer want daardoor heb je minder last van de hitte. Het is 37 graden vandaag. We gaan even relaxen op het balkon en gaan later mag even naar een tempel. Ook hier kijkt iedereen weer naar mijn haar. 1 meisje wil met me op de foto. Na het avondeten gaan we naar ons guesthouse. De man van de receptie vraagt of we morgen mee willen op excursie, we willen wel maar dan wel een privé excursie, dat kan geregeld worden. Als we op het balkon zitten valt de stroom in het hele dorp uit, gelukkig hebben we een zaklamp bij ons.
-
29 Februari 2016 - 15:53
Inge:
Ook weer een mooi verhaal, je schrijft leuk Anke! en wat is het daar duur zeg ;)
Veel plezier nog verder
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley